Op de een of andere vreemde manier nam ik echter ook meteen verantwoordelijkheid. Ik had in de voorafgaande jaren al een paar keer een stem in mijzelf, tegen mijzelf, horen zeggen: “Wanneer stop je nu eens? Wanneer is het genoeg? Ik hoorde die woorden weer door mijn hoofd zingen toen ik de uitslag kreeg en ik wist dat ik te ver was gegaan. IK HAD MEZELF ZIEK GEMAAKT! Dat wist ik zeker, in een nanoseconde wist ik het 3000% zeker. Maar ja, ik had absoluut geen idee hoe ik dat dan wel gedaan zou kunnen hebben? Zou ik dat weten dan had ik ook de oplossing voor kanker!

De jaren die volgden tot de dag waarop ik dit eerste bericht schrijf op mijn nieuwe website, hebben in het teken gestaan van die zoektocht. Wat heeft mij ziek gemaakt? Of, hoe heb ik mijzelf ziek gemaakt? 

In je lichaam wordt alles op zeer subtiele wijze gereguleerd, alle organen en alle levenssappen die door je lijf stromen werken met elkaar samen om jou een lichaam te bieden dat kan lopen, rennen, praten, horen, voelen, zien en nadenken.

En wat doen we ermee? Kom laten we nu eens heel eerlijk zijn. Echt heel eerlijk. We gooien het vol met alles wat ons makkelijk, aantrekkelijk, leuk, hip, trendy en dus lekker lijkt.

Het vuilnis vat wordt langzaam gevuld

En dat gaat een hele tijd goed, totdat het niet meer goed gaat en dan worden we eerst te dik of juist te mager, krijgen pukkels of liggen om 15.00 uur een dutje te doen op ons bureau, slapen slecht en worden wat vaker grieperig en hebben misschien al last van een allergie gekregen, voor katten of pollen. Dit is fase 1 en begint voor de meeste mensen steeds eerder!

Want ook onze kinderen moeten hip meedoen, terwijl we niks meer hebben geleerd over wat echte voeding is en nog veel minder over hoe ons lichaam werkt of behoort te werken.

In fase twee gaan we dan allerlei ‘klachtjes’ ontwikkelen. Ongemakken, waar iedereen wel eens last van heeft.  Dat kan een langdurige verstopte neus, roos of de eerste haaruitval zijn of een kalknagel, slechte adem, winderigheid of lage rugpijn. En heb je je ooit wel eens gerealiseerd dat zodra er maar wat zonlicht doorbreekt en je naar een zonnebril grijpt omdat je ogen het zonlicht niet kunnen verdragen, dit iets met ondervoeding te maken zou kunnen hebben? Nooit gedacht? Nou ik ook niet, want ik dacht dat het door mijn contactlenzen kwam.

Ik had het allemaal, maar was nog niet tot fase 3 gekomen, dat kwam in 2008 na een mega crisis in mijn leven. Ik was 46 jaar oud en voor de 3de keer in mijn leven zwanger. Ik had de fase met jonge kinderen als zeer stressvol ervaren omdat ik in alles perfect wilde zijn, een zakenvrouw, een liefdevolle, warme moeder, met grote vriendenkring en geweldige partner voor mijn man en hij voor mij. Dat laatste was het moeilijkste stuk om op te poetsen.  Toen de onverwachte zwangerschap zich aandiende was een abortus in mijn ogen ook onvermijdelijk. Ik zag geen enkele mogelijkheid om nog een keer zo’n periode van opoffering en luiers te overleven. Ik was al uitgeput bij het idee en in mijn hart wist ik dat ik helemaal geen supermom was geweest. Ik had het zeker geprobeerd, maar ik wist ook dat ik dat niet nog een keer in mijn eentje zou kunnen opbrengen. Tegelijkertijd was ik dol op mijn lieve meiden, mijn super kids die mij altijd weer verrasten met hun prachtige frisse kijk op het leven, hun creatieve vermogens en kinderlijke onbevangenheid waar ik zo intens van had genoten. Met pijn in mijn hart onderging ik de ingreep niet wetende dat het mijn lijf in een totale roller coaster zou gooien, waar ik niet zomaar weer uit kon stappen…(in mijn e-book dat nog zal verschijnen kun je het hele verhaal lezen)

Kan je kanker krijgen van een abortus?

In deze drukke samenleving zijn we totaal vergeten dat een zwangerschap een zeer zware beproeving is voor een lijf. We denken dat we met ons comfort en goede medische zorg een kindje er gewoon even ‘uitpoepen’ en na slechts 16 weken zwangerschapsverlof kunnen de mamma’s hun taken buitenshuis wel weer oppakken. Geen gemiet dames! We zijn niet voor niks hoog opgeleid! Back to business! Nou, dan moet je zeker niet van slag hoeven raken van een afgebroken zwangerschap, die je bovendien nog zelf wilde ook, toch?

Maar niets is minder waar. Ik heb helaas aan den lijve ondervonden dat de zwangerschap gevolgd door een abortus voor mijn lijf een mega trauma is geweest. Het was het tipping point, ik had het niet in de gaten maar mijn leven was helemaal vastgelopen. Deze gebeurtenis die ik van plan was snel weer achter me te laten, zette niet alleen mijn lijf maar mijn hele leven op z’n kop. Maar ik kan misschien beter zeggen mijn hele LEVER op z’n kop.

Want als ik iets over het hoofd heb gezien in de 8 jaar dat ik op zoek was naar “the cure” is het wel mijn lever. Dat prachtige orgaan, dat zo onwaarschijnlijk veel in het lichaam reguleert, meer dan 800 processen worden door de lever uitgevoerd! Ik som even een paar van de taken van de lever op:

Koolhydraatstofwisseling
De lever slaat suiker, dat we niet direct nodig hebben, op in de levercellen als glycogeen (zetmeel). Een gezonde lever bevat altijd veel glycogeen. Wanneer we behoefte hebben aan extra suikers, zet de lever glycogeen weer om in glucose, dat wordt afgegeven aan het bloed. De lever heeft een veel grotere rol in het constant houden van de bloedsuikerspiegel dan de alvleesklier, die alleen tijdens het eten de suikers UIT het bloed haalt.

Eiwitstofwisseling
Bij de vertering van eiwitten in de dunne darm ontstaan aminozuren. Deze worden via het bloed naar de lever getransporteerd. De lever kan van deze aminozuren nieuwe, bruikbare eiwitten vormen. De bruikbare eiwitten geeft de lever af aan het bloed, dat de eiwitten door het lichaam verspreid. Eiwitten zijn bijvoorbeeld belangrijk bij de opbouw van spierweefsel.
Daarnaast worden in de lever een aantal belangrijke bloedeiwitten gevormd; onder andere globuline, dat een belangrijke rol speelt bij de afweer tegen ziekteverwekkers. En protrombine, dat een rol speelt bij de bloedstolling.

Vetstofwisseling
In de dunne darm vindt de vertering van vetten plaats. Hierbij ontstaan vetzuren. Deze vetzuren worden via het bloed naar de lever getransporteerd. De lever verandert de vetzuren van structuur. Zogenaamde verzadigde vetten verandert de lever in onverzadigde vetten. Deze zijn beter bruikbaar voor de stofwisseling. Onverzadigde vetten kunnen bijvoorbeeld gebruikt worden als brandstof, of omgezet worden in lichaamsvet.

Ontgifting
Ons lichaam krijgt dagelijks te maken met schadelijke stoffen. Bijvoorbeeld door stoffen die we inademen of die we met onze voeding binnenkrijgen. Maar ook door roken, alcoholgebruik en gebruik van medicijnen komen schadelijke stoffen ons lichaam binnen.

Daarnaast kunnen bij de stofwisseling producten ontstaan die schadelijk zijn voor het lichaam. De lever neemt deze “giftige” stoffen op uit het bloed, en maakt ze onschadelijk. De lever doet dit door de schadelijke stoffen te binden aan een bepaald eiwit: glucuronzuur. Of door de schadelijke stoffen van structuur (opbouw) te veranderen, waardoor ze onschadelijk worden. De onschadelijk gemaakte stoffen worden vervolgens met de galvloeistof of urine uit het lichaam verwijderd.

Vorming van gal
Levercellen produceren galvloeistof. Via de galwegen wordt de galvloeistof naar de galblaas getransporteerd. Als we vet eten, trekt de galblaas samen. Hierdoor wordt galvloeistof afgegeven aan de dunne darm. De galvloeistof is daar nodig voor een goede vertering van vetten.

Opslagfunctie
In de levercellen kunnen allerlei stoffen opgeslagen worden. Bijvoorbeeld glycogeen, zoals hierboven bij ‘koolhydraatstofwisseling’ te lezen is. Ook vetten, aminozuren, vitamines en metalen zoals ijzer en koper kunnen in de levercellen worden opgeslagen, totdat het lichaam ze nodig heeft.

Trauma’s en stress zijn oorzaak van de meeste kankers!

Na 9 jaar zoeken denk ik dat ik het antwoord op de vraag hoe en waarvan je kanker krijgt, heb gevonden. En ja, mijn abortus was voor mij de trigger om op dat moment, kanker te krijgen. Het speelde echter geen rol meer toen ik in 2013 opnieuw kanker kreeg! Er was dus meer aan de hand, dan alleen maar 2000% meer oestrogene in je bloed…Alle factoren die iedereen altijd noemt spelen allemaal mee, maar de crux van het verhaal is naar mijn mening de invloed van cortisol op de bloedsuikerspiegel en de transcriptiefactor die het lichaam kiest wanneer het onder invloed van cortisol staat. 

Hoe dat werkt lees je in het artikel ‘wat is kanker‘