Is kanker een noodoplossing?

Heeft kanker een functie?

De rol van hormonen op kanker is al zeer lang bekend, maar de rol van hormonen op je ijzer huishouding veel minder. Na een zeer intensieve studie op de rol van ijzer/hormonen/kanker ben ik tot de conclusie gekomen, dat kankercellen ongebonden ijzer en andere metalen en gifstoffen opslaan en daarmee het lichaam behoeden voor oxidatieve stress. Kanker vervult dus wellicht een  waardevolle functie!

Het aanvallen van de kanker heeft derhalve een averechts effect. Het leidt ertoe dat de opgeslagen gifstoffen weer vrijkomen! Dat is uiteraard niet goed voor het functioneren van je organen en lichaam als geheel, en moet dan ook koste wat het kost vermeden worden…Zie daar de reden dat kanker niet zomaar sterft en ook vaak agressiever terugkomt als het wel wordt gedood door chemo of bestraling. Immers de gifstoffen komen dan weer vrij! Tot overmaat van ramp bevatten chemo’s vaak zware metalen zoals platina om de kanker te doden, dit metaal blijft achter in je lichaam. Om dat vervolgens ook op te kunnen ruimen (opslaan) muteert de kankercel! En werken de ‘medicijnen’ dus niet meer.

Zonder nu meteen heel diep hierop in te gaan en alles te bewijzen wat ik hier beweer, weet ik zeker dat de lezer meer geïnteresseerd is in het vinden van de oplossing. Of niet soms?

Daarom geef ik je al het volgende advies:

• Laat je bloed testen op de volgende stoffen:
  1. Hematologie: Leukocyten, Erytrocyten, Hemoglobine, Hematocriet, MCV, MCH, MCHC, trombocyten en bezinking
  2. Oxidatie: Vrij ijzer, Ferritine, transferrine, koper en ceruloplasmine
  3. Elementen bloed: Natrium, Kalium, Calcium, Magnesium, Zink, Selenium
  4. Vet oplosbare vitamines: Vitamine A, D, E, K
  5. Compleet B-vitamine panel + C
• Aanvullend kun je er ook nog voor kiezen om:

1. 6. Hormonen in je bloed te laten testen: Oestrogeen, progesteron, testosteron, DHEA
   7. Eventueel kun je daar cortisol en je schildklierhormonen aan toevoegen (TSH, T4 en T3)
   8. Omega 3,6,9 vetzuren
   9. Gifstoffen belasting; lood, arseen, kwik, cadmium, platina, etc.

Uit deze gegevens kun je een beeld krijgen van je ijzerbindingscapaciteit en dus de mate van oxidatieve stress waarmee je lijf te maken heeft. Is deze te hoog, dan zal de kankercel uitkomst moeten bieden en deze overtollige stoffen gaan opslaan, zodat deze gifstoffen je organen niet beschadigen. Je kunt je bloed laten testen bij de huisarts, maar deze zal alleen willen meewerken aan de testen genoemd onder punt 1. En misschien met wat extra druk ook punt 2. Dit is echter niet genoeg.

Wil je het hele beeld krijgen ga dan naar een gespecialiseerd laboratorium voor een complete test. Zie o.a. www.worldhealthlaboratories.com gevestigd in Bunnik. Je kunt een test aanvragen via de website of bellen. Bloedprikken kan op 800 punten in Nederland. Wil je een interpretatie van je test, maak dan een afspraak met mij of een natuurarts.

Hepcidine en de rol van de kankercel

Hepcidine is een hormoon dat pas in 2001 is ontdekt. Het is dus niet zo gek dat we nog niet goed konden begrijpen waarom kanker ontstaat. Met de ontdekking van hepcidine werd een geheel nieuw inzicht bereikt hoe het lichaam ijzer opslaat. Hepcidine reguleert de instroom en uitstroom van ijzer in de cellen. Het blokkeert de sluizen, die ferroportins worden genoemd, of zet ze juist open.

Professor Dorien Swinkels onderzoekt de rol van hepcidine in de ijzerhuishouding, in haar promotie rede, legt ze de relaties tussen hepcidine en ijzer helder uit. Lees hier verder.

De organen die ijzer kunnen opslaan in de vorm van ferritine, zijn in de eerste plaats de lever zelf. Maar ook de alvleesklier, het hart en natuurlijk de hersenen, zijn kandidaat om ijzerdepots aan te leggen. Dat dit niet bevorderlijk is voor de werking van deze organen blijkt uit steeds meer studies…De ijzerstapeling voltrekt zich meestal aan het oog omdat de meting van ferritine, hemoglobine, transferine onvoldoende feedback geven op de werkelijke ijzerbinding. Lees hier hoe de alvleesklier teveel ijzer absorbeert. Mogelijk zal in de toekomst daarvoor het meten van hepcidine in de urine een betrouwbaardere indicator zijn? Urinetest voor hepcidine. 

Bij het Radboud in Nijmegen heeft men de rol van hepcidine al onderzocht in relatie tot Hodgkin! Lees hier hoe zij de oorzaak van bloedarmoede bij Hodgkin patienten hebben gevonden.  Men spreekt over een verkeerd afgestelde thermostaat, wat feitelijk betekent dat de aanmaak van hepcidine is ontregelt! Bloedarmoede door een tekort aan hepcidine.

De vraag is alleen, waarom zou het lichaam hepcidine beperken? Zijn er parasieten actief die teveel ijzer consumeren misschien? Zijn er daardoor teveel ontstekingen in het lichaam (het immuunsysteem doet zijn best!), die de lever triggeren om MINDER hepcidine aan te maken? Klinkt dit logisch?

Vanaf 2015 weten we pas dat behalve de lever, ook de epitheelcellen van de prostaat zelf hun ferroportins kunnen reguleren door hepcidine aan te maken. Bij prostaat kanker zo heeft men ontdekt, staan de sluizen open om veel ijzer op te slaan! Dit is een slechte indicator voor de overlevingskansen van de patient. Met andere woorden de patient die minder ijzer in de prostaat opneemt, leeft langer! Een belangrijke aanwijzing dat de ijzerbinding ( en dus de beperking van vrij ijzer)  van cruciaal belang is op de groei van tumoren en kankercellen. Lees het onderzoek naar prostaat kanker hier.

Ook bij borstkanker wordt de rol van hepcidine steeds duidelijker:

From clinical point of view, data of Blanchette-Farra are strengthen by a large cohort study of Pinnix et al. in which has been demonstrated that the combined expression profile of ferroportin and hepcidin is a powerful predictor of survival after mastectomy for women with breast cancer (7).

Klik voor het hele artikel hier.

Verder heeft men ontdekt dat de aanmaak van hepcidine samenhangt met hoge oestrogeen levels bij vrouwen en lage testosteron levels bij mannen. In onderstaand schema heb ik de relaties voor je in kaart gebracht:

 

Hoe kun je hepcidine laag houden?

Wanneer we nu weten dat hoge oestrogenen gelinked is aan tumorgroei of kankervorming en we nu ook weten dat dit mede veroorzaakt dat de aanmaak van hepcidine wordt vergroot, dan kunnen we dit proces misschien ook omkeren! De verhoging van hepcidine regelt dat het ijzer in het bloed wordt geminimaliseerd en dus de opname via de darm wordt beperkt en het ijzer juist wordt opgeslagen en in de cel blijft. Daarmee snijdt het lichaam parasieten die op ijzer leven simpelweg de pas af! Kankercellen kunnen daar dus aan bijdragen door veel ijzer en gifstoffen die niet kunnen worden gebruikt, op te slaan. Als we het proces kunnen omkeren, zou dat tot afbraak van kankercellen moeten leiden en dus is het interessant om te kijken:

1. waardoor oestrogenen verhogen (behalve door zwangerschappen, overgang, menstruatiecyclus etc)
2. hoe je gericht de aanmaak van oestrogenen kunt verminderen

Naast het vermijden van fyto oestrogenen in je voedsel, waar als zoveel over geschreven is dat ik daar even niet op inga, beperk in mij tot twee minder voor de hand liggende maatregelen die je hiervoor kunt nemen:

• Zorg dat je mentale stress reduceert om twee redenen:
  • Door de toename van cortisol in je bloed, wordt de lever gedwongen meer suikers in het bloed te brengen. Daar profiteert de kankercel van. Het lijkt logisch om de suikers en dus je stress niveaus om die reden in bedwang te houden.
  • Bovendien krijgen vrouwen last van een oestrogeen dominantie, omdat progesteron uitgeput raakt door de hoge cortisol productie. Mannen verliezen hun vermogen om voldoende testosteron aan te maken door overmatige stress. Beide mechanismen (vrouwen verhoogd oestrogeen, mannen verlaagd testosteron) zet de lever aan tot het maken van meer hepcidine.  MAW als kanker ijzer opslaat dan heeft het daar hoog hepcidine voor nodig. Hepcidine staat dus rechtstreeks in relatie met oestrogenen en testosteron!
• Aromataseremmers (zoals anastrozole) kunnen de aanmaak van oestrogeen uit testosteron bij postmenopauzale vrouwen blokkeren. En daarmee oestrogenen verlagen, wat resulteert in een verlaging van hepcidine. Overigens moeten we ons realiseren dat hierdoor ook testosteron toeneemt! Het wordt immers niet meer omgezet in oestrogeen. Ik vermoed dat het wel of niet stapelen van ijzer meer te maken heeft met testosteron niveaus dan oestrogeen. Oestrogeen is dan secundair, maar niet primair! Dit medicijn kan dus van groot nut zijn om de groei van de tumor te beperken. Groei is immers in relatie te brengen met opslag van ijzer en metalen. Echter dat is op zichzelf dus niet genoeg. Als je goed hebt gelezen, dan weet je dat de echte oorzaak van kankervorming, in vrij ijzer en stapeling van giftige metalen moet worden gezocht.

De juiste vraag stellen helpt om betere antwoorden te vinden!

Waarom kan het lichaam het ijzer niet voldoende binden of waarom neemt het lichaam meer ijzer en metalen op dan het kan verwerken of uitscheiden? En hoe kunnen we dat beïnvloeden? De antwoorden daarop zijn al in beeld:

1. 1. Mentale stress heeft invloed op vele hormonen in het lichaam
   2. Hormonen hebben invloed op de opname en opslag van metalen uit ons voedsel
   3. Dieet keuzes (aanbod) heeft invloed op de opname van vitamines en mineralen inclusief gifstoffen zoals metalen.
   4. Dieet heeft invloed op de aanwezigheid van voldoende vitaminen en mineralen voor de binding van metalen die een functie hebben en het uitscheiden van metalen en gifstoffen die geen functie hebben.

Waarom is vrij ijzer een probleem?

Vrij ijzer is ongebonden ijzer, dat wil zeggen het niet aan een eiwit, zoals transferrine of hemoglobine gebonden is en kan derhalve geen functie uitoefenen in het lichaam. Het kan geen zuurstof transporteren bijvoorbeeld en kan geen rol spelen in enzymatische processen. Of het kan ook niet door de witte bloedlichaampjes worden opgenomen om een rol te spelen bij de afweerreactie zoals in de fenton reactie. Zonder binding aan eiwitten (de zogenaamde metallotheinen, die het ijzer op zijn juiste plek brengen in het lichaam) gaat ijzer en ook koper, spontaan oxideren. Dit is zeer schadelijk voor het lichaam en moet dus te allen tijde worden voorkomen. Door ongebonden ijzer ontstaat dus hypoxie (zuurstoftekort) in het lichaam. Omdat er te weinig hemoglobine kan worden aangemaakt. Zie hier de echte connectie met het warburg effect en dus kankervorming! De lever maakt al de verschillende eiwitten die nodig zijn voor de binding van ijzer en ook koper. Koper speelt een zeer belangrijke rol om ijzer in de juiste vorm te brengen. Daarvoor moet koper wel eerst ook zelf aan een eiwit worden gebonden, dit eiwit is ceruloplasmine.

Om dit allemaal op de juiste wijze te kunnen laten verlopen zijn vitamine en mineralen nodig. Met name de vet oplosbare vitaminen kunnen een probleem vormen. Wanneer de lever al niet meer goed functioneert stagneert de aanmaak van gal (lost de vetten op) en dus lukt het steeds minder goed om de vet oplosbare vitaminen (A, E, D, K) uit het voedsel te halen. Dit wreekt zich in een verminderde binding van metalen aan eiwitten. Wat leidt tot aantasting van het DNA en zuurstoftekorten in het lichaam. Het behoeft geen uitleg dat dit weer een cascade aan andere verschijnselen veroorzaakt die we kunnen benoemen, maar ons niet dichter bij een oplossing brengen en alleen maar afleiden. Dit is wat er in de huidige geneeskunde dan ook verkeerd gaat. Men bestudeert dusdanig veel fenomenen dat men letterlijk door de bomen het bos niet meer ziet. Men moet dus terug naar de grondoorzaak, wat gaat er nu toch fundamenteel mis in een mensen leven waardoor kanker een kans krijgt?

Oxidatieve stress wordt keer op keer in de wetenschap aangewezen als de oorzaak van vele beschadigingen van het DNA van een cel en dus de verandering in de cel als gevolg daarvan. Wat minder belicht is, is dat ijzer een broedplaats vormt voor pathogenen (overwegend anaerobe schimmels, virussen en bacteriën). (vrij) IJzer trekt de ellende dus aan. Zonder dat wij het door hebben, wordt er in ons lichaam voortdurend strijd geleverd om ijzer. Lees dit artikel. Verstoord dat evenwicht dan krijgen we een toename van ziek makende pathogenen in ons lichaam die ontstekingen en ongemak veroorzaken in het begin, maar naar mate de populatie groeit ons volledig beroven van onze energie en ziek maken.

Kanker als oplossing?

Daarom is het zo belangrijk dat wanneer het immuunsysteem het niet meer aankan, er nog een noodprogramma kan worden geactiveerd, dat soelaas kan bieden. Dat noodprogramma is in mijn visie kanker.  Hoe het DNA wordt aangepast in een kankercel zal ik in een ander artikel meer in detail gaan beschrijven. Hierin zal ik uitleggen waarom het imuunsysteem de kanker niet aanvalt, omdat het gen P53 niet actief is en wat de rol is van de transcriptiefactor NfKappaB.

Een tumor zou dus de gifstoffen veilig kunnen opslaan in de speciaal daarvoor aangepaste kankercel, die vervolgens natuurlijk pas wil ophouden met bestaan wanneer er een uitlaatklep is voor de gifstoffen. In het geval het voornamelijk om ijzer en koper gaat, is dit relatief simpel. Door een tijdelijk tekort te creëren kan het lichaam de reserves uit de kankercel gaan inzetten. Vandaar dat de meeste anti-kanker dieet tenminste vegetarisch zijn omdat er in vlees veel ijzer (heem) zit. Vandaar ook de conclusie dat rood vlees dat veel heem bevat kankerverwekkend is. Ik ben het daar mee eens, je hebt alleen meer vlees of biefstuk nodig wanneer je echt ijzer als bouwstof tekort zou komen.

Nu is het zo dat veel kankerpatiënten anemie of bloedarmoede vertonen. Dat houdt verband eerder met een slechte verwerking van ijzer dan dat meteen iets te maken zou moeten hebben met de opame van voldoende ijzer of verkeerde dieet keuzes. Echter ijzertabletten of ijzer in het voedsel verhogen is dan niet per se de juiste weg. Het ijzer moet gebonden kunnen worden en daarvoor is dan weer koper gebonden aan ceruloplasmine voor nodig, wat weer steunt op voldoende inname van vitamine A (retinol). In dit verband is het goed om ook betacaroteen te noemen, wat ook wel een provitamine A wordt genoemd. In de darm moet nog een omzetting plaatsvinden, die bij 45% van de mensen al niet goed gaat. Er kan dus ook bloedarmoede ontstaan en dus zuurstoftekort op celniveau, door voeding die in de darm niet kan worden omgezet of voldoende kan worden opgenomen door een gebrek aan gal. Lees het artikel dat ik schreef over de relatie van kanker met de spijsvertering. 

Willen we de balans herstellen dan kunnen er dus veel zaken tegelijk spelen en deze moeten allemaal begrepen worden om de juiste benadering te kunnen kiezen voor herstel. Daarom zijn de initiële bloedmetingen zo belangrijk omdat de onbalans bij iedereen toch erg verschillend kan zijn en je dus niet kunt spreken over een dieet dat voor iedereen past.

Waarschijnlijk is het zo dat het verleden een belangrijke rol speelt. Heb jij relatief veel vlees gegeten dan kom je misschien magnesium en mineralen tekort en kun jij beter vegetarisch gaan eten en je inname van groente en fruit verhogen. Ben je juist vegetarisch geweest dan heb je misschien een tekort aan de vet oplosbare vitamines ontwikkelt. En zou het voor jou een goed idee zijn om eens lever te gaan eten. Lees hier het artikel over het belang van orgaanvlees.

Heb je structureel bepaalde voedingsstoffen uit je dieet weggelaten omdat je ze niet lekker vond? Misschien moet je ze nog eens proberen of ga op zoek naar een goede vervanger of voedingssupplement wat het kan vervangen. Want een vegetarisch en zeker een veganistisch dieet moet echt wel uit meer bestaan, dan alleen geen vlees meer eten.

Ontgiften op ijzer, hoe doe je dat?

Uiteindelijk zul je van de overtollige metalen af moeten. Er zijn 3 zinvolle benaderingen die je alle 3 zou moeten volgen:

1. Restrictie op ijzer en metalen vanuit de voeding, pas je dieet aan en eet zoveel mogelijk ijzer en gifloos. Controleer regelmatig je bloedwaarden om te weten hoe je ijzer binding verloopt.
2. Zorg dat wat je in je lijf hebt verwerkt kan worden en verhoog dus je inname van ondersteunende mineralen en vitaminen met name magnesium en vitamine A lijken cruciaal. In een ander artikel ga ik hier dieper op in.
3. Zorg dat wat je te veel hebt weg kan. Wanneer het in hemoglobine wordt gebruikt, perfect! Maar wanneer je zoveel hebt opgeslagen dat het nog 10 jaar duurt voor het op is, kun je misschien beter zorgen dat het extra je lijf uit kan. Dat kan op 3 manieren:
   1. Chelatie met kruiden, chlorella, spirulina, curcumine, koriander, artisimine, etc. binden allemaal metalen en ijzer om het lichaam te kunnen verlaten.
   2. Transpireren, sporten en sauna helpen een klein beetje mee en vervellen draagt ook een beetje bij aan ijzer verlies, dit zijn echter minimale hoeveelheden, maar alle kleine beetjes helpen!
   3. Aderlaten. Wanneer je nog geen ziekte hebt is dit een overweging! Voor als je wel al ziek bent, ben je niet meer welkom bij de bloedbank en zul je een arts bereidt moeten vinden om je te aderlaten. Door je bloed te analyseren, met name op hoge Ferritine waarden, zal voor een arts reden zijn om daaraan mee te werken. Lees hier wat ijzerstapeling (hemochromatose) met je lichaam doet.

Tot slot

Heb ik nu de oplossing gevonden? Het lijkt wel de goede kant op te gaan. Door zelf met deze nieuwe inzichten aan de gang te gaan, heb ik veranderingen kunnen constateren in de groei van de tumoren. Die is tot stilstand gekomen in mijn borst en dit heeft zelfs mijn wond genezen die er al 5 jaar zat. Dat is een grote opluchting, maar ik ben in de penarie gekomen door de tumor in mijn oksel en die is hardnekkig nog aanwezig. De pijn is vermindert en het gaat beter, maar op dit moment moet ik daarvoor wel medicijnen slikken (anastrozole) om mijn oestrogenen kunstmatig naar beneden te brengen. Dat brengt bijwerkingen met zich mee die er ook niet om liegen. Het is dus weer een gevalletje van kiezen tussen twee kwaden. Bijwerkingen zijn vooral spierpijnen en stekende pijnen in gewrichten en vermoeidheid. Ik zelf denk dat deze bijwerkingen veel te maken hebben met het vrijkomende ijzer en dus de oxidatieve stress die daar weer het gevolg van is. Door te aderlaten hoop ik beetje bij beetje van mijn totale ijzer en gif opslag af te komen, maar dat is een lang proces. Helaas kunnen we niet zomaar even in de wasmachine…

Ik ben er zeker van dat dit denkspoor mij veel verder heeft gebracht dan alle andere theorieën en behandelingen die ik in de afgelopen jaren heb bestudeerd. Het brengt ook vele inzichten bij elkaar, de relatie stress en hormonen, maar ook dieet en voeding, de relatie kanker en hormonen en wat ik vooral erg prettig vind is dat deze visie alternatief en regulier verbindt in de oplossing. Het medicijn, de aromatase remmer is cruciaal gebleken om de theorie uit te testen en dat heeft resultaat laten zien. Als je oestrogenen verlaagt (bij een oestrogeengevoelige tumor) dan stopt de groei en verdwijnt de kanker ook (iig in mijn borst waardoor de wond kon helen) maar niet overal, de oksel doet nog niet goed mee, dat is teleurstellend. Hepcidine wordt verlaagd door de afwezigheid van oestrogeen, wat op zijn beurt de opname van ijzer dus tegengaat in de cellen. Laag hepcidine maakt juist ijzer vrij en zorgt dat het weer in het bloed stroomt. De bloedtesten die ikzelf heb gedaan in de afgelopen maanden, laten een scherpe toename (toxische waarden!) zien van vrij ijzer in mijn bloed wanneer de kankercellen in mijn borst in korte tijd afbreken. Ook andere gifstoffen als lood, arseen en kwik komen daarbij vrij. Het dus zeer aannemelijk dat deze metalen uit de kankercellen afkomstig zijn.

Moeten we nu massaal aan de aromatase remmers?

Wat overigens schimmel en wormen dodende middelen zijn, maar daarover ook meer in een ander artikel…Ik zou het zeker bespreken met je oncoloog indien je een oestrogeengevoelige tumor hebt. Het is de moeite waard en er bereiken mij berichten van meer kankerpatiënten die een afname zien van hun tumor. Ik denk dat je er alleen met de aromatase remmers niet bent, omdat er een probleem achter schuil gaat, wat ik heb proberen uit te leggen en dat is de verminderde bindingscapaciteit van ijzer en koper in het lichaam. Los je dat niet op, dan zal de kanker onherroepelijk muteren om alsnog zijn functie weer op te pakken.

Dit zie je al gebeuren in het onderzoek naar het succes van de aromataseremmers…ze verliezen net als tamoxifen, na verloop van tijd hun werking…

Dus… ja, experimenteer, maar zorg ervoor dat je je bloedwaarden laat monitoren op tenminste hemoglobine, ijzer, Ferritine, transferrine, koper en ceruloplasmine. Zie je dan, net als bij mij ineens een spectaculaire toename van het ijzer en heb je misschien ook kwik, arseen etc. gemeten? En stijgen die ook? Dan weet je dat je daarvan af moet, want daarvan gaan je organen dus echt kapot. Lees hier wat ijzerstapeling (hemochromatose) met je lichaam doet.

Samengevat kun je dit onthouden:

1. Kanker kan een noodprogramma zijn om gifstoffen in cellen op te slaan die anders zouden leiden tot oxidatieve stress en beschadiging van organen.
2. Metalen zijn in ongebonden vorm de grootste belasting voor het lichaam en oorzaak van oxidatie.
3. De grootste hoeveelheid van (ongebonden) metaal in het lichaam is ijzer.
4. IJzer werkt samen met koper, die kunnen niet zonder elkaar.
5. De belangrijkste vitamine om ijzer en koper te binden aan een eiwit is vitamine A
6. De opslag van ijzer en metalen wordt gereguleerd door het hormoon hepcidine
7. Hepcidine en dus de ijzer opslag, wordt verhoogd wanneer oestrogenen hoog zijn en bij mannen testosteron laag.
8. Anastrozole remmen de omzetting van testosteron naar oestrogeen in menopauzale vrouwen, dit verlaagt de aanmaak van hepcidine en dus de opname van ijzer. Waardoor de kankercel het ijzer niet meer kan opnemen.
9. Als ijzer en metalen het probleem zijn, dan kunnen we de opname wel hinderen, maar dan zijn we nog niet van de gifstoffen af.
10. Detoxen op (zware) metalen en aderlaten zijn zinvolle chelatie methoden om van deze overbelasting af te komen.